«شکنجه سفید» در مهد کودک‌های تهران
بعضی از مهدکودکها از روش‌های عجیبی برای تنبیه کودکان استفاده می‌کنند، روش‌هایی که اگرچه با تنبیه بدنی همراه نیست اما اثرات روحی و روانی آن‌ها به مراتب بیشتر از تنبیه بدنی است.
در یکی از مهدکودک‌های غرب تهران نوعی روشِ تنبیه اجرا می‌شود که برای بسیاری از والدین تعجب‌آور و ناراحت‌کننده است. نام این روش «صندلی سکوت» است.
در این روش مربیان به بهانه نافرمانی و شلوغ‌کاری، کودک را مقابل چشمان هم سن و سالانش روی یک صندلی می‌نشانند و به او می‌گویند «درباره کار زشتی که انجام داده‌ای فکر کن»! کودک باید از کار زشتی که انجام داده از مربی خود عذرخواهی کند.
مادر «تارا» یکی از کودکانی که با صندلی سکوت تنبیه شده است می‌گوید: «دختر من صبح از خواب بیدار شد و گریه‌کنان گفت که دیگر به مهد نمی‌رود.»
وی ادامه می‌دهد: «مربی مهدکودک به خاطر اینکه تارا سر کلاس نقاشی دوبار صدایش کرده یا به قول مربی با کودک دیگری شلوغ کرده، تنبیه شده است و او را مقابل چشمان دوستانش روی صندلی سکوت نشانده است.»
او در ادامه می‌گوید: «وقتی علت تنبیه کودکم با این روش را از مدیر مهد جویا شدم، وی وجود این روشِ تنبیه را تأیید کرد و به من گفت بچه شما زیادی حساس است.»
تأیید استفاده از صندلی سکوت
یک مربی مهد کودک ضمن تأیید استفاده از صندلی سکوت در برخی مهدکودکها به خبرنگار قانون می‌گوید: «از این صندلی استفاده می‌کنیم تا کودک را وادار به فکر کردن درباره اعمال ناپسندش کنیم.»
وی ادامه می‌دهد: «تا وقتی کودک درباره کار ناپسندش عذرخواهی نکند، روی این صندلی می‌نشیند.»
وی در جواب به این پرسش که «آیا تنبیه کودکان در برابر کودکان دیگر با این روش باعث تحقیر شخصیت کودک و فراری دادن او از درس و کلاس در آینده نمی‌شود» به این جمله اکتفاء کرد: «استفاده از صندلی سکوت باید با روش‌های تنبهی و تشویقی دیگری هم همراه باشد.»
کار‌شناسان معتقدند مهدکودکها باید جایی برای رشد و تربیت کودک باشند، ضمن اینکه کودک باید بتواند در آنجا انرژی‌های خود را تخلیه کند و برخوردهای تنبیهی با کودکان باید در حداقل سطح ممکن و به ظریف‌ترین شکل باشد، به گونه‌ای که کودک احساس سرخوردگی نکند.
مادر تارا می‌گوید: «دختر ما به شدت ترسیده است. در ماه ۱۸۰ هزار تومان به مهد کودک تارا پرداخت می‌کنیم تا دخترمان رشد کند نه اینکه تحقیر شود.»
استفاده از روش‌های تنبیه روانی برای کودکان و خردسالانی که شخصیت آن‌ها در حال شکل‌گیری است تأثیرات مهمی در آینده آن‌ها می‌گذارد. مادر تارا می‌گوید که کودکش به شدت آسیب دیده و اگر یک بار دیگر این اتفاق برای او پیش بیاید شاید «تارا دیگر به هیچ مدرسه‌ای نرود.»